Als u deel uitmaakt van een stel dat een variety opvoedt, en nooit trouwt of gaat scheiden, en uw companion wil de band verbreken, kunt u in veel staten worden beschouwd als een legale vreemdeling voor een variety dat u heeft helpen opvoeden, maar met wie jullie delen geen genetische band. “Ik ben bang dat mensen te goeder trouw handelen, maar de situatie van deze households niet begrijpen”, zegt Douglas NeJaime, hoogleraar rechten aan Yale die samen met LGBTQ-organisaties en andere academici werkt aan een gezamenlijke beginselverklaring over de toegang tot een identificatiegegevens van de donor. “Op veel plaatsen bestaat er een reëel juridisch risico. En dan is er nog het idee dat deze wetten tot uitdrukking brengen, namelijk dat biologische banden belangrijker zijn dan andere banden.”

Malina Simard-Halm, 27, de door een donor verwekte dochter van een stel homoseksuele vaders, is voormalig bestuurslid van Household Equality en Colage, twee groepen voor LGBTQ-families die deel uitmaken van een coalitie die oproept om de goedkeuring van meer openbaarmakingswetten te pauzeren . Simard-Halm staat sympathiek tegenover Levy Sniff, maar ze wil niet dat de staat suggereert dat het van cruciaal belang is om op zoek te gaan naar een donor. Het niet weten wie die persoon is, creëert niet noodzakelijkerwijs een leegte, zegt ze. Haar vaders waren openhartig over hoe zij en haar broers waren verwekt – een aanpak die de relatie tussen ouders en kinderen versterkt, zo blijkt uit onderzoek – en ze ervoer geen gevoel van verlies.

Simard-Halm herinnert zich dat ze het oordeel van buitenstaanders moest weerstaan, die haar de veronderstelling opdrongen dat natuur belangrijker is dan opvoeding. “Mensen zouden vragen: ‘Wie is je moeder? Waar is ze?’” zegt Simard-Halm. ‘Soms zeiden ze ronduit: ‘Ze is je echte ouder. Je moet bij haar zijn. ”

Deze framing werd in het verleden gebruikt in de strijd tegen het homohuwelijk. Een onderzoek uit 2010, genaamd ‘My Daddy’s Title Is Donor’ en gefinancierd door het Institute for American Values, een conservatieve groep, beweerde dat veel door donoren verwekte kinderen zich gekwetst en geïsoleerd voelden door hun afkomst. Het onderzoek is niet door vakgenoten beoordeeld en uit ander onderzoek is gebleken dat door donoren verwekte kinderen het over het algemeen internet zo goed doen als hun leeftijdsgenoten. Maar jarenlang hebben tegenstanders van het homohuwelijk in de rechtszaal betoogd dat de kinderen van homoparen slechter af zouden zijn en zich vader- of moederloos zouden voelen.

LGBTQ-families zijn ook bezorgd dat sommige mensen die pleiten voor het beëindigen van de anonimiteit, waaronder Levy Sniff, vinden dat kinderen de identiteit van hun donor eerder dan 18 jaar moeten kunnen kennen – op 16 of 14 jaar. Ze zeggen dat dit de mogelijkheid creëert van conflicten tussen hoe tieners de identiteit definiëren hun households en hoe het met hun ouders gaat. Door de leeftijd te verlagen ‘wordt het gezin juridisch kwetsbaarder’, zegt Courtney Joslin, hoogleraar rechten aan de Universiteit van Californië, Davis. “En het heeft zowel invloed op de sociale perceptie van het gezin als misschien op de manier waarop kinderen en ouders elkaar zien.”