Eerlijk gezegd schaam ik me gewoon als ik terugkijk op al die keren dat ik zo boos werd…
Ik ben niet meer zo boos.
In feite zou je kunnen zeggen dat ik een veranderd man ben, maar er zijn momenten in mijn leven geweest waarop mijn woede-uitbarstingen mij en de mensen om mij heen van wie ik hou geschokt, verrast en verbijsterd achterlieten.
Het gebeurde veel te vaak om het me te herinneren en ik ben er zeker van dat de mensen van wie ik hield en om wie ik gaf op die niet zo prettige momenten het niet konden laten zich zoiets als dit af te vragen…
“Hoe kan deze man (ik) die zo vriendelijk en liefdevol is, zomaar in woede ontploffen, zonder dat hij er ook maar een second van op de hoogte is?”
-Soms was het subtiel en soms was mijn woede explosief.
-Soms was het onder controle en soms dacht ik letterlijk dat mijn hoofd zou ontploffen van de woede die ik voelde.
-Soms was er een verklaring voor de woede…
-En soms zou het kleinste ding dat geen normaal mens van streek zou hebben gemaakt, mij op de een of andere manier schijnbaar zonder waarschuwing in de warfare brengen.
Er zijn web zoveel manieren waarop woede zich manifesteert (en liefde weghoudt) als er mensen in de wereld zijn.
Als je de ware bron van woede niet kent en waarom het gebeurt…
Het kan je liefde, je relaties, je carrière en al het andere dat ertoe doet vernietigen.
(Ook al is het niet het explosieve soort woede).
Ik begreep het niet.
Ik wist niet wanneer er weer een woede-uitbarsting zou plaatsvinden.
Ik wist niet of ik mijn relaties op de een of andere manier blijvend zou beschadigen… (vooral in de beginperiode met mijn geliefde Susie.)
In principe…
Er kwam een second dat ik mezelf de vraag moest stellen…
“Waarom de #*&@ phrase ik zo boos?”
Het antwoord kwam niet in één keer, maar er waren enkele inzichten die ik had die letterlijk ALLES voor mij veranderden op het gebied van woede.
In eerste instantie was het niet eens iets dat mij opviel.
Een paar jaar geleden begon ik te merken dat ik me steeds vaker in een ruimte van kalmte bevond en dat ik geen final meer had van deze boze uitbarstingen of uitbarstingen.
Verbazingwekkend.
Wat een opluchting!!!
Maar waarom niet?
Wat veranderde?
Wat is er verschoven?
Wat zag ik nu dat ik vroeger niet zag, waardoor ik een kalme jongen werd die niet meer in woede uitbarstte?
Hier is het…
En het is zo simpel dat het gek is, en toch heeft dit alles voor mij veranderd.
Woede is niets meer of minder dan de door jou gekozen reactie op een gedachte die je hebt of had (dat wordt een gevoel).
Het feit dat je een gedachte hebt, betekent nog niet dat deze werkelijkheid is, of betekent dat je ernaar moet handelen.
Het feit dat je een gedachte hebt, betekent niet dat je ergste angsten werkelijkheid zullen worden.
En tenslotte…
Woede (zelfs intense woede) is slechts een terugdeinzende reactie op de gedachte dat als iets niet gebeurt of niet verloopt zoals je denkt, het niet goed met je zal gaan.
En het uiten van woede is de enige manier om dit te laten gebeuren.
*Toen ik eenmaal hoorde dat het NOG STEEDS goed met me zou gaan… Het zou NOG STEEDS goed met me gaan, ook al ging het leven niet zoals ik wilde en kreeg ik niet wat ik wilde, alles veranderde.
*Toen ik eenmaal leerde dat ik kon vragen wat ik wilde (en het misschien zelfs kon krijgen) als ik iets wilde, veranderde alles.
*Toen ik eenmaal hoorde dat ik met de mensen in mijn leven kon praten over hun bedoelingen of hoe zij de dingen zagen, in plaats van er onmiddellijk van uit te gaan dat ze zouden proberen te dicteren hoe de situatie zou verlopen, veranderde alles.
Niet alles te gelijk.
Maar het veranderde wel.
-Ik heb geleerd dat ik woede altijd zag als een normale reactie om mijn boosheid te uiten als dingen niet gingen zoals ik wilde (zelfs voordat ze gebeurden).
-Ik leerde dat ik me er niet van bewust was hoe ik in de wereld verscheen aan de mensen met wie ik in touch kwam en vooral aan de mensen van wie ik hield en die van mij hielden.
-Ik leerde dat mijn woede een manier was om om te gaan met mijn waargenomen ‘onvervulde behoeften’ om oké te zijn in de wereld.
-Ik leerde dat het een manier was om met mijn gevoelens van machteloosheid om te gaan (die niet echt reëel waren).
-Ik heb geleerd dat intense woede voortkomt uit intense gevoelens van verlangen naar iets waarvan je denkt dat het belangrijk is en waarvan je bang bent het niet te krijgen.
Toen ik eenmaal ontdekte dat de grondoorzaak van woede was dat gevoelens voortkomen uit gedachten die we geloven en werkelijkheid maken, en dat onze gevoelens niet worden gecreëerd door iets dat in de buitenwereld gebeurt, was dat alles wat nodig was.
Daarna begon alles te veranderen en het grappige hiervan is dat ik nooit bewust heb geprobeerd mijn woede te veranderen of te veranderen.
Het veranderde vanzelf toen ik het leven met nieuwe ogen zag.
Tegenwoordig zie ik volledig in dat ik mezelf niet hoef op te blazen en boos te worden om te krijgen wat ik wil in het leven.
Ik zie helemaal in dat het altijd goed met me gaat, wat er ook gebeurt, en dit, mijn vriend, verandert alles.
Het nevenvoordeel van deze nieuwe manier om de waarheid over het leven te zien, is dat ik niet langer denk dat ik boos hoef te worden om gelukkig te zijn.
Dingen komen voor mij veel natuurlijker en organischer over.
Ik merk dat wanneer ik steeds vaker als liefde verschijn…
En ik open mijn hart, geest en ziel om iets nieuws te zien in plaats van de dingen op dezelfde manier te zien, dingen gaan open en er lijkt magie in mijn leven te gebeuren.
Nee, ik krijg niet altijd wat ik wil.
Nee, het leven is niet altijd excellent.
Maar het is echt heel goed.
Eén van de redenen waarom het leven tegenwoordig zo goed is, is…
Ik zie de waarheid over woede en hierdoor zijn mijn leven, mijn relaties, mijn financiën beter.
In feite wordt alles beter vanwege dit inzicht in de ware aard van woede en wat het werkelijk is en waar het vandaan komt.
Ik ben niet langer gebonden aan misplaatste of verkeerd gerichte woede.
Mijn geliefde en de andere mensen in mijn leven vragen zich niet langer af wanneer mijn volgende explosie van woede zal plaatsvinden.
Door mijn inzichten over boosheid, waar het vandaan komt en dat het niets is om bang voor te zijn, ben ik opener, vriendelijker en liefdevoller naar iedereen die mijn levenspad kruist.
Met deze nieuwe waarheid in mijn achterzak om altijd bij me te dragen, is er zoveel vrijheid: de vrijheid om te leven, lief te hebben en vollediger van het leven te genieten.
En wat is er beter dan dat?