*Onlangs heb ik, tot mijn aangename overpeinzing, een aantal mensen gehad die mij vroegen naar mijn schrijfproces. In dit bericht leg ik uit wat er gebeurt terwijl ik schrijf. Ik vind deze oefening interessant, omdat mij eigenlijk nooit de vraag is gesteld hoe dit allemaal werkt. Wat volgt is mijn beste poging om gedetailleerd uit te leggen wat er in mijn hoofd omgaat als ik een artikel schrijf dat ik van plan ben te publiceren.*

Het eerste dat gebeurt, is dat ik een beeld in mijn hoofd zie. Deze afbeelding is bijna altijd de omslagafbeelding, of de eerste afbeelding, die bovenaan elk bericht te vinden is. Wanneer deze foto aan mij wordt gepresenteerd, is het artikel in zijn geheel al geschreven. De beste manier waarop ik het kan uitleggen is dat het veel weg heeft van een pakketbezorging.

Nadat ik de afbeelding heb gezien, hoef ik eigenlijk niets meer te doen. Ik geef slechts invulling aan wat er geschreven staat. Zie het als de woorden die ingebed zijn in de vezels van het beeld of plaatje dat aan mij wordt gepresenteerd. Binnen die vezels bevindt zich een stromende stroom woorden, waar ik in waad, totdat het papier klaar is. Als je mij vraagt ​​wat bepaalt of een paper al dan niet is voltooid, zal ik zeggen dat het voor mij een eigen unieke ID moet hebben, een eigen geheime handtekening.

Als ik ooit een probleem heb gehad met schrijven, dan concludeer ik terecht wanneer ik de pen moet neerleggen. De verleiding om te overschrijven is er altijd. Ik heb nooit final gehad van een ‘writersblock’. Dingen bedenken om te zeggen is nooit een probleem geweest. Mijn probleem is dat ik te veel te zeggen heb. Ik probeer het allemaal in één ruimte te ‘passen’ en doe dit op een manier waarop ik mijn punten duidelijk maak, maar niet ten koste van het vervelen van de lezer. Als schrijver is dat waarschijnlijk mijn grootste angst. Je kunt mij berispen vanwege mijn slechte interpunctie. Je kunt mij bekritiseren omdat ik mezelf herhaal. Je kunt me in mijn gezicht slaan vanwege mijn ‘vergezochte’ ideeën en situation’s die ik over je tafel schuif. Ik kan dit allemaal overwinnen, omdat dit dingen zijn die ik in toekomstige berichten kan verbeteren. Ik kan zelfs herstellen van een mislukking: als je mijn werk haat, haat je het. Dat is jouw keuze. Waar ik niet van kan herstellen is saai Jij.

Dus het werk informatief, impactvol en soulvol maken: dat zijn slechts drie eigenschappen die in het DNA van elke publish moeten zitten. Dit maakt allemaal deel uit van de unieke ID of geheime handtekening van iedereen. Ik ben me er altijd van bewust dat met elk woord dat je leest, seconden van je tijd worden verbruikt. Dus toen de publish arriveert in mijn hoofd is het helemaal aan mij om dat te doen uitpakken het goed. Wat het eindproduct betreft, varieert de lengte afhankelijk van hoeveel ik denk dat ik moet zeggen. Ik zeg dit omdat de realiteit is dat elk bericht een heel boek op zichzelf kan zijn.

Met behulp van een garenbol als mijn visuele representatie, zit elk van deze in elkaar grijpende vezels boordevol woorden. Dus bij het schrijven is veel van wat ik doe heel visueel, in die zin dat ik naar iets kan kijken, of ik zie iets, en BOOM! Ik heb een heel bericht. Hierdoor kan er op elk second van de dag of nacht een publish arriveren. Ik kan van alles doen, van trainen in de sportschool tot autorijden naar mijn werk. Ik moet altijd klaar zijn, need als het zover is, moet ik klaar zijn om te schrijven wanneer het mij het beste uitkomt. Zoals je weet is het leven niet excellent. Op die momenten dat ik geen pen en papier heb, pak ik mijn telefoon en laat ik een gesproken memo achter met de titel van het werk of een paar woorden.

Zodra het beeld binnenkomt, geef ik het altijd een naam. Het beeld en de naam bepalen alles. Dus zodra ik het pakketje heb ontvangen en de inhoud ervan ga bekijken, geef ik het een naam en spreek ik onmiddellijk een paar woorden uit in mijn spraakmemo, zodat ik, als ik later naar mijn kantoor kom, weet waar ik in mijn hoofd moet ‘kijken’.

Idealiter ben ik graag op een rustige plek met mijn laptop computer of op zijn minst pen en papier. Maar nogmaals: het leven is niet excellent. Als het bijvoorbeeld enkele uren duurt voordat ik op mijn thuiskantoor kan komen, schrijf ik op mijn iPhone. De kladblok- en spraakmemo-apps zijn de twee meest waardevolle apps die er zijn. Ik heb een ontelbaar aantal berichten geschetst in mijn kladblok-app, en niets is beter om mijn geheugen op te frissen dan het opnieuw afspelen van de gesproken memo’s. Door gebruik te maken van deze twee hulpmiddelen, kan ik naar de juiste map in mijn hoofd gaan.

De geest is de thuisbasis van vele herenhuizen.

De mobiele telefoon is het beste productiviteitsinstrument dat ooit is ontworpen. Het is een surprise waar ik van profiteer wanneer de gelegenheid zich voordoet. Hoe duur ze ook zijn, ik geloof dat geen enkele andere innovatie meer deuren heeft geopend voor meer mensen (inclusief mijzelf). De technologie die we gebruiken is een fantastische aanvulling op de geest, omdat ze grote hoeveelheden gegevens op vrijwel dezelfde manier organiseren. Als ik kijk naar hoe een machine informatie groepeert en prioriteit geeft, werkt de geest op dezelfde manier. De processen van een chip moeten, web als de gedachten van de geest, met elkaar in overeenstemming zijn om een ​​enkele taak of tien te kunnen volbrengen. De pakketbezorging waar ik aan het start van dit artikel naar verwees, is een excellent voorbeeld van hoe de geest werkt als een pc. Op dezelfde manier is de geest in staat een monumentale taak of proces op zich te nemen, en deze tot voltooiing te brengen. Dit is wat mijn geest altijd heeft kunnen doen met schrijven.

Ik heb altijd het eindresultaat gezien voordat ik het daadwerkelijk in dit rijk manifesteerde.

Ik zeg in dit rijk, omdat in de andere(n) het eindresultaat niet alleen voltooid is – het wacht tot jij de klus voltooit door de klus in jouw rijk te voltooien.

Als je denkt dat je het kunt, dan kun je het ook. Als je denkt dat je het niet kunt, dan kun je het niet.

Jarenlang heb ik mijn pakketbezorgingen achterwege gelaten omdat ik dacht dat ik niet had wat daarvoor nodig was. Ik slaagde er niet in om respect voor mezelf te hebben, en als gevolg daarvan faalde ik niet alleen voor mezelf, maar voor iedereen die op mij rekende. Als je over een unieke vaardigheid beschikt die voortdurend aan je verbeeldingskracht trekt, doe je jezelf geen plezier door het te negeren of te proberen het te onderdrukken. Het grootste deel van mijn volwassen leven liet ik een magazijn vol pakketbezorgingen voor mijn deur opstapelen tot ik was waar ik nu ben: ik pakte er zorgvuldig één tegelijk en pakte de inhoud uit.

Je bent niet van een gave. Jij bent het vat van velen.

Als de geest vele herenhuizen herbergt, bezit jij de hoofdsleutel die een reeks deuren opent naar plaatsen die nog nooit eerder zijn gezien. Omdat je nog niet door je ogen bent bevolkt, heb je toegang tot een universum van het onzichtbare. Dit is precies wat een verpakte levering is. Als de publish arriveert, zie ik het beeld erin en neem ik bezit ervan. Zodra ik dat beeld heb geconsumeerd, kan ik nadenken over de woorden die nodig zijn om dat beeld aan velen over te brengen. Zoals ik eerder heb gezegd, doe ik eigenlijk niets anders dan een stem geven aan wat ik zie.

Dus als ik aan het schrijven ben, is de voltooiing van de boodschap de enige taak die er toe doet. Nogmaals, het is al klaar als ik het in ontvangst neem. Wat dit allemaal is en waar het vandaan komt, dank ik God. Voor degenen die het niet geloven, wil ik zeggen dat we allemaal ergens vandaan komen en allemaal ergens heen gaan. Je bent niet volgens je eigen opvatting van een entice van grootsheid afgedaald. De enige echte schepper zit in ons allemaal. Dat beeld hebben we allemaal in ons geïnstalleerd. Ik heb nog nooit iemand nodig gehad om mij dit te vertellen. Ik heb nooit naar de zondagse kerkdienst hoeven gaan om dit te weten. Het enige ware woord zit in ons allemaal. De reden dat ik dit weet, is omdat ik het heb gezien.

Met de juiste woorden kan ik een bouwer van mensen zijn. We hebben genoeg in de wereld om elkaar af te breken. Het is iets dat maar al te gemakkelijk is om te doen. Dat is een positie waar ik nooit aan zal proberen deel te nemen. Wat ik wil dat je beseft, is dat er een pakket in je zit. Iets dat niemand anders heeft, wordt bij u afgeleverd. Dit is niet iets dat ik zie, dit is wat ik weet.

Omdat ik de juiste volgorde van woorden moet samenstellen, gebeurt dit op gevoel. Ik denk niet actief na over wat ik moet zeggen of hoe ik het moet zeggen. Ik besteed vrijwel geen tijd aan het vertellen van mensen wat ik denk dat ze willen lezen, need zodra ik dat doe, ben ik je kwijt.

In elke krant probeer ik mijn kennis, mijn gedachten en gevoelens te delen, maar doe dat op een manier waarbij ik je niet in slaap breng. Wanneer mijn werk te droog of te klinisch wordt, injecteer ik er snel wat emotie in om je betrokken te houden. Als ik eenmaal op het punt ben aangekomen waarop ik me verveel met het papier, cease ik met schrijven. Ik zou gemakkelijk kunnen blijven uitbreiden en schrijven, waardoor de publish langer wordt, maar als ik er genoeg van krijg, wordt het niet beter, hoezeer ik ook probeer het te verbeteren. Ik geloof echt dat als ik me verveel met mijn schrijven, mijn lezers het kunnen voelen. En als dat het geval is, slapen mijn lezers al snel, web zoals ik zeker deed toen ik het schreef.

Dit is dus mijn overzicht van wat er gebeurt als ik elk bericht op mijn web site schrijf. De enige manier waarop ik hier gedetailleerder op kan ingaan, is een veel langer bericht of een bericht dat in een paar delen is opgesplitst. Als de vraag er is om hierover te blijven praten, zal ik dat zeker doen. Maar voor nu denk ik dat dit voldoende zal zijn.

Voordat ik ga, wil ik dat je weet dat wat je ziet web zo uniek zal zijn als jij. Je kunt alleen bereiken wat je geest gelooft. Mijn oprechte overtuiging is dat we allemaal kunnen hebben wat we willen, en kunnen zijn wie we willen. Dus cease met wachten.

• Handelen met ambitie.
• Ga met spoed verder.
• Wees die bovennatuurlijke kalmte in chaos.
• Assist anderen onderweg; de hand die geeft gaat boven de hand die neemt.
• Neem geen “nee” als uw definitieve antwoord. Blijf in beweging totdat je een JA.
• Bereid u niet te veel voor; ga verder en handel in geloof, niet in zicht.
• Wees de persoon die je altijd al wilde zijn, en je zult het leven leiden dat je altijd al wilde leven.
• Geloof in jezelf zoals je gelooft in je held of favoriete persoon.
• Doe alsof het onmogelijk is om te falen.

Tot slot: bedankt voor het lezen. Zonder jou zou ik dit allemaal niet kunnen doen.

–Daniël Neef

Vind je dit bericht leuk? Wil je meer van dit soort? Reageer en abonneer je op mijn weblog. Laat me gerust weten wat je ervan vindt. U kunt mij ook bereiken through de onderstaande hyperlinks:

E-mail: daniel@danielcousin.com