Thuis was Sawyer zo vermoeid dat ze haar child nauwelijks de entice op kon dragen. Ze had ook moeite met ademhalen terwijl ze sliep. “Het voelde alsof ik aan het verdrinken was”, herinnert ze zich. (Moeite met ademhalen is een veel voorkomend symptoom van hartfalen, omdat de aandoening ervoor zorgt dat vocht zich in de longen verzamelt.)
Na drie dagen vermoedde Sawyer dat ze met meer dan alleen postpartumsymptomen te maken had: ze was al twee keer eerder bevallen zonder deze problemen. Sawyer ging naar de eerste hulp om alles te laten nakijken. “Mijn hart klopte en ik was duizelig”, herinnert ze zich.
De artsen merkten dat haar bloeddruk abnormaal hoog was: ongeveer 180 systolische druk en 120 diastolische druk, zegt ze. (Een normaal bloeddrukbereik voor volwassenen is ongeveer 120 systolische druk en 80 diastolische druk, of 120/80, volgens de AHA. Hoge bloeddruk kan samengaan met hartfalen.) Er zat ook vocht in haar borst (wat haar problemen met ademhalen ‘s nachts verklaarde). Die symptomen brachten de artsen tot een diagnose: Sawyer bevond zich in de vroege stadia van hartfalen. Ze kreeg een diureticum om de vochtophoping te verlichten, evenals medicijnen om haar bloeddruk te verlagen.5 Na die episode op de eerste hulp maakte Sawyer regelmatig afspraken met haar cardioloog en nam ze medicijnen om haar bloeddruk laag te houden. Ze zegt dat deze stappen hebben geleid tot haar volledig herstel na haar jaarlijkse controle.
Na haar eerste diagnose ontdekte Sawyer dat ze een familiegeschiedenis van hartziekten aan haar vaders kant. “Ik kende de familie van mijn vader niet, dus ik was me niet bewust van mijn risico”, legt ze uit. (Het hebben van zelfs maar één ouder met een voorgeschiedenis van hart- en vaatziekten op jonge leeftijd kan de kans van een vrouw om deze ziekte te ontwikkelen met maar liefst 70% vergroten.6)
“Ik voelde me uitgeput door kleine dingen… zelfs alleen maar om mijn kinderen op te halen.”
Chevonne Dixon, 37, kreeg op 19-jarige leeftijd hartproblemen, toen doktoren ontdekten dat ze hartruis had tijdens een routinematig lichamelijk onderzoek. “Mijn mitralisklep was verzakt”, vertelt ze aan SELF. Dit betekende dat de kleppen, die ervoor zorgen dat het bloed in de goede richting in en uit het hart stroomt, niet goed sloten.
Na een operatie om de klep te vervangen, functioneerde het hart van Dixon bijna tien jaar normaal, tot 2015, toen ze merkte dat ze de hele tijd vreemd moe was. “Ik begon me uitgeput te voelen door kleine dingen, zoals het huis schoonmaken, wandelen en zelfs alleen maar mijn kinderen ophalen”, herinnert ze zich. Dixon was zo uitgeput dat ze moeite had om naar haar kantoor te reizen, en ze had geen eetlust: “Ik at een kleine hoeveelheid voedsel, zat de hele dag vol en had geen honger”, zegt ze.7