Het was de ernstigste economische fout die Duitsland in de afgelopen twintig jaar heeft gemaakt. Destijds gevierd als een overwinning voor de begrotings- en begrotingsdiscipline, waarmee we loskwamen van de onzorgvuldigheid die werd toegeschreven aan de overgrote meerderheid van de leden van de Europese Unie, die sterk werden aangemoedigd om dit voorbeeld te volgen. Gegraveerd in het marmer van de grondwet van het land. Tegenwoordig weten Duitse politici niet meer hoe ze er vanaf moeten komen.

De schuldenrem is een onoplosbaar probleem geworden, waardoor de leiders van het land gedwongen zijn hun toevlucht te nemen tot allerlei boekhoudkundige trucs en manoeuvres om deze te omzeilen. Kortom, deze strikte en ononderhandelbare beheersing van de overheidstekorten is zeer slecht nieuws voor Olaf Scholz en zijn regering. Hoe kan een land het in het huidige economische klimaat immers redden met de beperking zijn structurele tekort te beperken tot 0,35 procent van het federale bbp, en bovendien een begrotingsevenwicht op te leggen aan zijn zestien staten? Niet tevreden met deze compromisloze orthodoxie, schepte Wolfgang Schäuble, de onlangs overleden minister van Financiën van Merkel, er veel plezier in om wat toen ‘perifere Europese landen’ werden genoemd, zoals Italië of Spanje, te kwellen, en zelfs de beroemde ‘Schwarze Null’ op te leggen die elke nieuwe staatsschuld verbiedt. .

Uiteindelijk dreigt Duitsland de financiën van de Europese Unie en die van haarzelf te destabiliseren, nadat het onlangs een ongekende begrotingscrisis heeft doorgemaakt. De politieke leiders van het land zijn al in diskrediet gebracht omdat ze door het hoogste constitutionele hof van het land scherp op het pad van bezuinigingen zijn teruggezet, dat de ongepaste creativiteit van de Duitse regering aan het licht bracht in haar speciale regelingen om gaten te dichten. Deze vindingrijkheid van de uitvoerende macht bij het creëren van speciale fondsen of voertuigen, of het proberen noodtoestanden af ​​te kondigen die dat niet zijn, om deze constitutionele schuldenrem te omzeilen, ondermijnt verder een weifelende kanselier, waardoor het weinige vertrouwen dat het Duitse volk hem en zijn regering nog steeds toekent, aanzienlijk wordt uitgehold. vragen en twijfel.

In het huidige Duitsland van start 2024 zijn de recente en onvermijdelijk komende stakingen verre van onbelangrijk. De staatsgreep van de belastingverhogingen zou heel goed aan het Duitse volk kunnen worden uitgedeeld door hun leiders die in het nauw worden gedreven door deze schuldenrem, die alles op zijn pad verlamt en bevriest: steun aan Oekraïne, sociale bijstand, herstel van de infrastructuur… Kortom, de vertrouwenscrisis in de Duitse elites is nu van ongekende scherpte, zozeer zelfs dat de voormalige minister van Financiën met een lange politieke carrière, Peer Steinbrück, die een van de fervente verdedigers ervan was, heeft toegegeven dat de schuldenrem niet langer in overeenstemming is met de tijd.

Deze schuldlimiet in Duitsland negeert de mondiale dimensie en verzwakt zowel de eigen economie als de Europese projectiekracht aanzienlijk. Hoe kan Duitsland zijn op export gerichte mercantilistische mannequin radicaal veranderen als zijn overheden niet eens in staat zijn om zijn huidige en toekomstige bedrijven die actief zijn in de nieuwste technologieën te subsidiëren, zoals de Verenigde Staten en China genereus doen? Opnieuw ondermijnen de koppigheid en de eigenzinnige aanpak van Duitsland de Europese ambities.

Voor meer informatie over de auteur, Michel Santi en zijn exclusieve opiniestukken bezoek hier zijn web site: michelsanti.fr

Voor meer informatie over de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van de mondiale economie en het bedrijfsleven, Klik hier.