Velen van ons koesteren een diepgeworteld verlangen om een bepaalde identiteit aan te nemen, waarbij we onszelf vaak voorstellen als iets dat we niet zijn.
Ik verlang er bijvoorbeeld al jaren naar om surfer te worden. Het idee fascineerde mij zo erg dat ik zelfs enkele weken surflessen in Costa Rica heb geboekt.
Surfen kan ongelooflijk meditatief zijn. Het dwingt je om de controle over te geven en simpelweg te reageren op de onvoorspelbaarheid van de oceaan.
De aard van surfen is zodanig dat je de golven niet kunt beheersen. Het enige wat je kunt doen is erop reageren. Het stimuleert een zen-achtige mentaliteit waar je leert accepteren wat er op je pad komt en er met je beste inspanning op reageert.
Maar ondanks de aantrekkingskracht besefte ik al snel een pijnlijke waarheid: ik was meer verliefd op de idee van een surfer zijn dan daadwerkelijk surfen. De gedachte om de perfecte golf te vangen was opwindend, maar de realiteit bracht veel crashen, peddelen en uitputting met zich mee.
Identiteit versus realiteit
Deze dissonantie tussen de aantrekkingskracht van een identiteit en de realiteit ervan is iets waar we allemaal mee worstelen.
Waarom verlangen we ernaar deze identiteiten aan te nemen? Voor mij was surfer zijn een manier om een waargenomen leegte op te vullen, een ambitie om deze coole, atletische strandzwerver te zijn.
Het is van cruciaal belang om te begrijpen dat het willen van een identiteit niet hetzelfde is als genieten van het werk dat het met zich meebrengt. Deze les kwam tot mij door te schrijven. Het is gemakkelijk om jezelf een schrijver te noemen, maar om er ook daadwerkelijk aan te werken zijn een schrijver is een andere zaak. Het kost veel meer bloed, zweet en tranen.
Mensen komen vaak naar mij toe en uiten de wens om schrijver te worden. De waarheid is echter dat velen van hen zich aangetrokken voelen tot het idee schrijver te zijn, en niet tot het schrijfproces. Ze willen de identiteit, niet het werk.
3 ideeën die uw leven kunnen veranderen
Uw gegevens zijn beschermd en ik spam nooit. U kunt mijn privacybeleid bekijken hier.
De moed om los te laten
Het toegeven van de kloof tussen het willen van een identiteit en het genieten van de activiteit kan een zware pil zijn om te slikken.
Ook ik moest onder ogen zien dat ik het surfen niet leuk vond nadat ik er een aanzienlijke hoeveelheid geld en tijd aan had besteed.
Velen van ons trappen in de val van het aannemen van een identiteit, volhardend bij taken die we verachten vanwege de persoonlijkheid die ze ons laten uitstralen. Internet als de advocaat die zijn baan verafschuwt maar vasthoudt aan de succesvolle advocaat-persona, is het gemakkelijk om bang te zijn deze illusies los te laten.
De echte moed schuilt in het oké vinden dat je niet weet wie je bent of wat je wilt doen.
De vrijheid van loslaten
Dus de vraag rijst:
Wat doe je in je leven waar je niet echt van houdt, maar je doet het vanwege het beeld dat het uitstraalt of de persoonlijkheid die het creëert?
Het identificeren van dergelijke gebieden kan leiden tot de oorzaak van uw angst, ellende of disfunctie. Dergelijke gedwongen identiteiten zorgen voor onnodige wrijving in ons leven en leiden ons vaak tot defensief gedrag om deze illusies in stand te houden.
Leren om identiteiten loslaten die jouw niet dienen geluk en vervulling is bevrijdend. Zoals Seneca het wijselijk verwoordde: een rijke man is niet iemand die alles heeft, maar iemand die niets wil.
Hoe meer je naar dingen verlangt die niet authentiek bij je passen, hoe minder tevreden je zult zijn. Het proces van loslaten vergroot je gevoel van vreugde en vervulling.
Toen ik besefte dat ik niet voorbestemd was om een ’badass surfkerel’ te worden, voelde ik een enorme opluchting. Ik vond troost in het omarmen van mijn ware identiteit als ‘nerd achter een laptop’.
Dit besef heeft mij geholpen de lastige façade te laten vallen en mezelf te accepteren zoals ik werkelijk ben. De sleutel tot een rijk leven is plezier vinden in de dingen zelf, en niet alleen in de identiteit die ze ons verlenen.