“De roebel is ingestort. De Russische aandelenmarkt sloot vanwege de angst voor kapitaalvlucht. De rentetarieven zijn meer dan verdubbeld. Kredietbeoordelaars hebben de ranking van Rusland aanzienlijk verlaagd.” Dit waren in wezen de verklaringen van Antony Blinken, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, die de gevoelens weerspiegelden van westerse functionarissen die rekenden op “enorme en ongekende gevolgen” voor de Russische economie een week nadat het battle met Oekraïne was begonnen. De opgelegde sancties en strafmaatregelen zouden de Russische economie verlammen. Na een tijdelijke tegenslag heeft de Russische economie nu echter een groei aangekondigd die gelijkwaardig is aan die van Frankrijk en Groot-Brittannië, en beter dan die van Duitsland, dat aan het krimpen is.

De Russische bureaucratie heeft de westerse voorspellingen getrotseerd die een ‘wurging’ door zwaar economisch en financieel geschut verwachtten. Bovendien is de levensstandaard van Russische burgers, die naar verwachting intense druk zou uitoefenen op hun leiders om de koers te veranderen, nauwelijks gedaald. De staat heeft zijn stimuleringsmaatregelen richting de particuliere sector vermenigvuldigd, door renteloze leningen te verstrekken en samen met bepaalde bedrijven te investeren. De enige huidige bedreiging voor de Russische economie is een tekort aan arbeidskrachten. De geleidelijke verschuiving van een civiele economie naar een oorlogseconomie heeft steeds meer arbeiders gemobiliseerd, zowel om zich bij de strijdkrachten aan te sluiten als om zich om te scholen in militaire fabrieken. Uiteindelijk geniet Rusland nu van wat kan worden omschreven als volledige werkgelegenheid, met gemiddeld 2,5 vacatures per werkloze.

Op het laagste punt in dertig jaar bedraagt ​​het werkloosheidscijfer nu drie procent, wat zorgen baart onder Russische zakenbonden en ondernemers die moeten navigeren in een context waarin de middelen van het land naar de oorlogsinspanningen worden gekanaliseerd. Fabrieken zijn teruggekeerd naar het 3/8-ploegensysteem dat doet denken aan het Sovjettijdperk, waarbij de Russische werkweek nu de langste in tien jaar is. Samenvattend draaien zowel de economie als de arbeidsmarkt op volle capaciteit en zijn ze niet langer in staat meer te produceren dan wat er start 2024 al wordt geproduceerd, wat de leiders kennelijk zorgen baart. De minister van Economische Zaken heeft het tekort aan arbeidskrachten aangemerkt als het ‘belangrijkste interne risico voor de economie’.

De defensie-industrie zelf heeft naar verluidt een tekort aan 400.000 werknemers, ondanks de herschikking van een aanzienlijk deel van de werknemers uit sectoren als kassiers en koks. Het zeer gevoelige gebied van nieuwe technologieën heeft het meest te lijden, aangezien het land ongeveer 700.000 codeerders, programmeurs en cyberbeveiligingsspecialisten mist, die door verschillende overheidsstructuren vurig worden gezocht. Deze drastische reorganisatie van Rusland, waarbij zes procent van zijn bbp aan de militaire sector wordt besteed – een ongekend niveau sinds het tijdperk van de USSR – heeft steun onder de bevolking gekregen. Industrieën die zich bezighouden met defensie staan ​​vrijstelling van militaire dienst toe. Bovendien bevinden de sociale subsidies voor gepensioneerden, gehandicapten, alleenstaande moeders, ouderen en gezinnen met meer dan één form zich op het hoogste niveau in de geschiedenis van het land. Gezinnen die een soldaat aan de frontlinie hebben verloren, krijgen huisvesting aangeboden of het equal van drie decennia van het salaris van de soldaat.

Het land heeft nieuwe afzetmogelijkheden gevonden en zijn partnerschappen op beslissende wijze gediversifieerd om het Westen te vervangen. Russische financiële transacties op het Chinese language CIPS-netwerk, een concurrent van SWIFT, zijn in twee jaar tijd in quantity verdubbeld, en bijna 20 procent van de Russische export wordt nu in yuan uitgedrukt. Interessant is dat sommige landen zoals Armenië, Servië of Kazachstan massale importeurs uit Europa zijn geworden en hun hoogste historische niveau hebben bereikt, in een hypocriet situation waarin Europese leidinggevenden zich er volledig van bewust zijn dat hun goederen die aan deze landen worden verkocht uiteindelijk in Rusland terechtkomen. In dit opzicht beschikt de Russische staat momenteel over overvloedige middelen, aangezien zijn staatsinvesteringsfonds rijk is aan ongeveer 150 miljard greenback. Er is slechts één bedreiging: een tekort aan arbeidskrachten en soldaten.

Wat betreft de magnaten van het land wier superjachten in beslag zijn genomen en wier activa ter waarde van in totaal 100 miljard greenback zijn bevroren: zij hebben nog steeds zo’n 400 miljard greenback aan deposito’s verspreid over de hele wereld. Ze hebben de Franse Rivièra en Courchevel snel vervangen door Dubai en Turkije. Ten slotte draaien de jonge kanshebbers nu om Poetin: degenen die bekend staan ​​als de ‘vorsten’, gesteund door de elite, die vanaf 2030 de macht zullen overnemen. De door het Westen opgelegde sancties hebben dus het neveneffect gehad van de opkomst van een nieuwe kaste van oligarchen die – die Europa of de Verenigde Staten niet langer nodig hebben – in andere richtingen kijken.

Voor meer informatie over de auteur, Michel Santi en zijn exclusieve opiniestukken bezoek hier zijn web site: michelsanti.fr

Voor meer informatie over het laatste nieuws op het gebied van de mondiale economie en het bedrijfsleven, Klik hier.