De beste manier om dat te doen, zo betoogt Frequent Objective, is through de spelers. Volgens onderzoek van de organisatie hebben spelers de neiging zich niet tot familie of vrienden buiten het voetbal te wenden voor steun, maar naar binnen te kijken, naar hun teamgenoten. “Het is een manier om de macht terug te winnen”, aldus Barrett-O’Keefe. “Het is een manier om te zeggen: ‘Ik kan mezelf helpen, en ik kan mijn teamgenoten helpen.'”

In de zomer van 2022 besloot Farrelly terug te gaan naar het spel. Ze was er niet helemaal zeker van of ze zich er klaar voor voelde. Ze was voor allerlei dingen bang: dat ze misschien niet goed genoeg zou zijn, dat ze zichzelf in de steek zou laten, dat ze andere mensen in de steek zou laten. ‘Ik voel me op mijn gemak als ik klein ben,’ zei ze. “Er is een deel van mijn hersenen dat mij beschermt tegen pijn.”

Ze wist echter dat ze op 33-jarige leeftijd geen nieuwe kans meer zou krijgen, en daarom nam ze het risico. Ze begon te trainen bij Gotham FC. Ze maakte genoeg indruk om een ​​contract te krijgen. Binnen een jaar zou ze haar eerste WK spelen.

Het was niet zo eenvoudig als de tijdlijn doet vermoeden. Farrelly heeft nooit spijt gehad van haar beslissing om terug te keren naar het voetbal, zei ze, maar er waren momenten dat ze ‘elke dag huilde’, dat ze niet zeker wist of ze zou kunnen zijn wat ze ooit was, dat de hoogte- en dieptepunten dreigden te verdwijnen. haar overweldigen.”

Deze keer was de cultuur echter veranderd. In Gotham kon ze spreken. Niet alleen voor haar psycholoog en haar somatisch therapeut, maar ook voor andere spelers. Ze kon met haar teamgenoten praten over het feit dat ze gebruik maakte van een psycholoog. “Ik moest me openstellen en kwetsbaar zijn”, zei ze. “Soms betekende dat dat ik een kwetsbaarheidskater had, maar ik ben er dankbaar voor.”