Toen Lauren,* 29, verliefd werd op een collega, ging ze niet alleen op tijd naar kantoor, maar vroeg. Lauren, een zelfverklaard chronisch laat persoon die op personeelszaken in Washington, DC werkt, vertelt ZELF dat alleen de aanwezigheid van een verliefdheid op een ochtendmens die “geen fuck om haar gaf” haar de deur uit kon krijgen. manier. Ondanks al haar moeite verliep hun interactie als volgt: ‘Ik wachtte tot hij koffie kreeg, en dan liep ik 48 seconden later naar hem toe. Ook haal koffie, maar praat niet met hem, alleen om hem ervan bewust te maken dat ik nog leefde en vroeg aan het werk was”, zegt ze.

Verliefd zijn is zo wild. Je hebt waarschijnlijk iets soortgelijks gedaan en jezelf vragen moeten stellen als: ‘Waarom put up ik 16 uur per dag de meest idiote Instagram-verhalen (prima: memes die ze leuk zouden vinden), gewoon om te blijven controleren of ze hebben gekeken ?” Of: “Waarom lees ik het proefschrift van hun grootvader over JSTOR terwijl ik boodschappen zou moeten doen?” (Of welke andere ongeremdheid je ook meemaakt als je verpletterd wordt.) En ook al weet je logischerwijs dat de opwinding en nieuwigheid van een verliefdheid ervoor zorgt dat we ons bizar gedragen… waarom voelt het dan precies zo overweldigend? Om de wetenschappelijke redenen te achterhalen achter de mentale pijn/extase die verliefdheid veroorzaakt, wendde SELF zich tot consultants voor (vreemd geruststellende) antwoorden. Als je je hersenen een paar minuten kunt afrukken van de knappe persoon die hem terroriseert: dit is wat er in je verliefde geest omgaat.

Wat gebeurt er, wetenschappelijk gezien, in mijn lichaam als ik gefixeerd ben op een verliefdheid?

De opeenvolgende gevoelens van verlangen, zelfbewustzijn en verlangen die je ervaart, zijn te danken aan een verscheidenheid aan chemische reacties. Deze reacties beginnen allemaal met oxytocine, Lamont Moss, MD, een psychiater bij de Colorado Permanente Medical Group in Denver, vertelt SELF. Oxytocine is een neuropeptide dat geassocieerd wordt met romantische en seksuele aantrekkingskracht. Het kan de hoeveelheid dopamine verhogen, een neurotransmitter en hormoon waarvan bekend is dat deze betrokken is bij concentratie en opwinding, die vrijkomt in de hersenen, waardoor je je meer gefocust voelt op een bepaalde stimulus: in dit geval je verliefdheid. Dus als je ondanks je inspanningen niet kunt stoppen met denken aan een leuk iemand, dan is dat oxytocine.

“Oxytocine laat dopamine vrij, dopamine zorgt ervoor dat we endorfines vrijgeven, en die endorfines zorgen ervoor dat we ons goed voelen”, legt Dr. Moss uit, en dit kan lijken op “bloedvaten in ons lichaam die zich openen, zodat we uiteindelijk gaan blozen” of ronduit “een beetje een beetje voelen”. van euforie.” Als je ooit het gevoel hebt gehad dat een allesverslindende verliefdheid je kleine poppenspelletjes marionett – in plaats van dat jij de controle over die gevoelens hebt – komt dat omdat dopamine je voor de gek houdt als het om liefde gaat. “Dopamine kan ons motiveren om bepaalde dingen te doen”, legt Dr. Moss uit. In het geval van een verliefdheid wil je misschien dicht bij de persoon van je verlangen zijn, omdat je lichaam wil dat je die euforie zo lang mogelijk aanhoudt. (Vandaar de plotselinge haast van Lauren op kantoor – en hierover later meer.)

Oké, dat klinkt finest gezellig! Maar: ik heb eigenlijk het gevoel dat verliefd zijn een marteling is. Uitleggen Datwetenschappers!!

Hoewel dopamine en endorfine algemeen bekend staan ​​als ‘gelukkige’ chemicaliën, is er ook een goede reden waarom arduous crushen een beetje angstwekkend kan zijn. Serotonine en adrenaline spelen een rol, Kate Truitt, PhD, MA, MBA, een gediplomeerd klinisch psycholoog en toegepast neurowetenschapper in Pasadena, Californië, vertelt SELF. Fluctuerende serotonineniveaus kunnen tot stemmingswisselingen leiden. Voeg daar de onzekerheid en angst voor mogelijke afwijzing aan toe die gepaard gaat met het territorium van nieuwe verliefdheden, en je amygdala, het gebied dat cruciaal is voor emotionele verwerking, wordt actiever. “Dit houdt je in een staat van verhoogde alertheid en spanningwat verder kan bijdragen aan het destabiliserende gevoel”, zegt Dr. Truitt. Kortom: het geeft vechten of vluchten.